Lustracja zimowa to podstawowy zabieg ułatwiający ocenę zagrożenia ze strony szkodników w sadach. Na lustrację sadu warto wybrać dzień słoneczny, ponadto należy zaopatrzyć się w ostre narzędzie (nóż i sekator), a także szkło powiększające lub binokular. W celu pobrania materiału do badań z każdej kwatery lub na poszczególnych odmianach wybieramy kilka lub kilkanaście drzew, które należy dokładnie obejrzeć. Szczególną uwagę zwracamy na spękania kory, nasady pędów, podstawę pnia, oprzędy na gałęziach itp. – czyli miejsca, w których najchętniej zimują szkodniki.
Materiał pobiera się według zaleceń z metody Holza.
Pobieranie prób w sadzie:
- Wybieramy losowo 10 drzew tej samej odmiany.
- Z każdego z drzew wycinamy po 2 fragmenty pędów o średnicy do 1 cm, przy czym:
- długość fragmentów pędów powinna wynosić ok. 20 cm,
- należy pobrać pędy 2 letnie z krótkopędami,
- pędy wycinamy z różnych wysokości korony,
- wybieramy także pędy z popękaną lub uszkodzoną korą.
- Dodatkowo z każdego z drzew wycinamy po 1 fragmencie pędu jednorocznego.
- Zebrane pędy związujemy, pakujemy do plastikowego worka i opisujemy (pędy jednoroczne oddzielnie):
- imię i nazwisko, kontakt (np. numer telefonu),
- odmiana
- wiek drzew i powierzchnia sadu/kwatery.
- Przed dostarczeniem do analizy przechowujemy pędy w chłodni lub na zewnątrz w niskiej temperaturze.
- Dostarczamy do analizy lub możemy wykonać analizę samodzielnie z wykorzystaniem binokularu.
Na podstawie lustracji zimowej stwierdzamy obecność i potencjalne zagrożenie szkodników
Dane z lustracji warto zapisywać w notatnikach. Te informacje będą przydatne do określenia strategii zwalczania poszczególnych gatunków w okresie bezlistnym lub w dalszej części sezonu wegetacyjnego.
